De 183-dagenregeling: werken in het buitenland zonder fiscale gevolgen?

Steeds meer werknemers werken (gedeeltelijk) vanuit het buitenland. Maar wat betekent dat fiscaal gezien? Veel mensen denken dat er geen fiscale gevolgen zijn zolang een werknemer minder dan 183 dagen in het buitenland verblijft. Helaas is dat een hardnekkig misverstand. In dit artikel leggen we uit hoe de 183-dagenregeling écht werkt, welke factoren meespelen en waar werkgevers en werknemers op moeten letten.

Fiscaal inwonerschap: waar is de werknemer belastingplichtig?

De eerste stap is het vaststellen van het fiscaal inwonerschap. Blijft de werknemer

De eerste stap is het vaststellen van het fiscaal inwonerschap. Blijft de werknemer inwoner van Nederland of wordt hij of zij inwoner van het andere land? Dit is belangrijk, omdat het invloed heeft op waar belasting over het loon moet worden betaald.

Factoren die hierbij een rol spelen zijn onder meer:

• Behoud van een woning in Nederland
• Inschrijving bij een buitenlandse gemeente
• Verblijf van gezinsleden of partner

Er moet altijd worden gekeken naar alle feiten en omstandigheden van de situatie.

Buitenlandse vestiging en de functie van de werknemer

Vervolgens is het relevant of de werkgever een vestiging heeft in het andere land. Denk bijvoorbeeld aan een lokale entiteit in Duitsland of Frankrijk, of aan het huren van kantoorruimte in dat land.

Daarnaast speelt ook de functie van de werknemer een rol. Een werknemer in een commerciële of leidinggevende functie, die contracten mag ondertekenen namens de organisatie, kan sneller een belastingplicht creëren in het werkland.

Toepassing van belastingverdragen

Zodra de situatie duidelijk is, moet beoordeeld worden welk land belasting mag heffen over het salaris. Dat gebeurt aan de hand van het belastingverdrag tussen Nederland en het betreffende land. De meeste verdragen bevatten de zogenoemde 183-dagenregeling.

Let op: in oudere verdragen wordt gekeken naar het kalenderjaar, terwijl in modernere verdragen een periode van 12 aaneengesloten maanden geldt. Dit verschil kan grote gevolgen hebben voor de fiscale beoordeling. In sommige gevallen is er zelfs geen belastingverdrag en geldt nationale wetgeving.

Hoe werkt de 183-dagenregeling?

De hoofdregel is dat het werkland belasting mag heffen over het loon. Een uitzondering geldt wanneer aan drie cumulatieve voorwaarden is voldaan. In dat geval blijft het woonland (bijvoorbeeld Nederland) bevoegd om te heffen:

1. De werknemer verblijft niet meer dan 183 dagen in het werkland;
2. Het salaris wordt niet betaald door een werkgever in het werkland;
3. Het salaris komt niet ten laste van een vaste inrichting (zoals een filiaal of kantoor) in het werkland. Meer over de vaste inrichting in dit artikel .

Let op: het gaat hierbij om het aantal dagen verblijf, niet alleen werkdagen. Ook vakantiedagen, weekends en andere verblijfsdagen tellen mee. Bij uitleensituaties is vaak niet aan de tweede voorwaarde voldaan (zie ook de website van de Belastingdienst).

Gevolgen voor werkgevers

Als niet aan alle voorwaarden wordt voldaan, ontstaat er in het werkland een fiscale verplichting. Dit kan betekenen dat er:

• Een lokale loonadministratie moet worden opgezet;
• Een registratieplicht ontstaat voor de werkgever;
• Lokale sociale zekerheidswetgeving van toepassing kan zijn.

Bestuurders en belastingverdragen: aparte regels

Voor directeuren en bestuurders kunnen afwijkende regels gelden. Daarnaast moet elk belastingverdrag apart worden geanalyseerd, omdat de inhoud per verdrag verschilt.

Hulp nodig bij internationale arbeid en belasting?

Heb je vragen over de 183-dagenregeling of andere fiscale aspecten van werken in het buitenland? Wij helpen je graag verder.

---